7 April 2018.
De 67ste Duinenmars.
Deze Duinenmars zullen vooral de ouders niet snel vergeten, want door alle wegwerkzaamheden was het extra moeilijk om de Woudwachters op de juiste plek om de juiste tijd te hebben. Toch was het iedereen weer gelukt en zo konden we monter én ook nog opgewekt aan de start verschijnen.
Vandaag lipen ook Plamen en zijn vader en Logan met zijn hele familie mee. Ook de moeder van Ben en zijn zusje vergezelden ons en om het helemaal een familiedag te maken had Hindira ook Heaven-Leigh, haar dochter, ingezet als hoeder van de troepen.
Na de start was iedereen blij dat we in de duinen waren, want de welpen beklommen echt elk heuveltje dat te beklimmen was en ook elke waterkraan werd een goede plek om even lekker op te frissen. Uiteraard lasten we ook even een stop in om de verjaardagen van Thomas en Emma te vieren. Thomas was blij dat hij de zware last van zijn wafels kon uitdelen en Emma was blij dat haar chocolade niet gesmolten was.
Traditiegetrouw als we zijn gingen we weer lunchen bij het grote veld waar ooit een schaapskooi voor verkoeling stond. Lars stond na vijf minuten op om iedereen te dirigeren naar het enorme duin dat elk jaar toch minstens éénmaal bedwongen moet worden en toen had de leiding ook even rust.
Na de pauze gingen we op de terugweg, want we wilden natuurlijk wel vóór vijf uur terug zijn bij het Duinenmarsterrein. Hier mocht iedereen weer een lekker ijsje uitzoeken en kreeg iedereen zijn/haar medaille of nummer voor op de eerder behaalde medaille.
Het was een super-opkomst die vooral Zeno en Thomas G. nooit zullen vergeten, want bij de finish mochten zij nog met twee Middeleeuwse Ridders een zwaardgevecht doen.
