Zaterdag 1 februari 2014 Het weerbericht zag er goed uit: geen regen en zes graden boven nul. Het perfecte weer om een Berentocht te lopen!
We verzamelden op de parkeerplaats bij de rotonde op de Meijendelseweg. We mochten als vijfde ploeg vertrekken en al snel………..liepen we verkeerd! Gelukkig had Chris dat snel in de gaten. We liepen terug naar het beginpunt en daar vroegen we ons af of we de stripkaart van bovenaf moesten lopen (in plaats van onderaf, zoals gebruikelijk). We besloten het te proberen en al snel liepen we door een Wassenaarse wijk. Gek genoeg bleek de stripkaart niet goed te kloppen (dachten we), maar gelukkig werden we door de routecontroleurs weer op het juiste pad gezet. Uiteindelijk liep alles op rolletjes en al snel kwamen we bij post 1.
Daar kregen we een ijsje met de volgende aanwijzing. De meiden begonnen enthousiastaan het ijsje te likken, maar dat ging Emma niet snel genoeg. Resoluut gooide ze het ijsje op de grond en bevrijdde de aanwijzing van zijn ijskoude gevaangenis. Op het stokje stond een kaart-coördinaat die Marga al snel op de kaart wist aan te wijzen. We konden weer op pad. Helaas verloor Kiona haar (illegaal meegenomen) mobieltje. Na lang zoeken vonden we het apparaatje en nu konden we echt op weg. Gelukkig waren er nog geen andere ploegen bij post 1 aangekomen. We liepen een lange weg af en eindigden bij het Louwmans Museum aan de Rijksstraatweg. Met een nieuwe routetechniek werden we door Park Merlot geloodst. Ook hier ging iets mis, maar op wonderbaarlijke wijze vonden we, op tijd, post 2.
Bij post 2 kregen we een lekker broodje worst en moesten we een opdracht uitvoeren. Hier verloren we de vragenlijst, een belangrijke born aan broodnodige punten. Gelukkig was ons doel het uitlopen van de tocht, dus punten waren niet belangrijk. We kregen een kaart met een blinde vlek. We moesten dus zonder al te veel hulpmiddelen onze weg naar post 3 vinden. Onderweg stopten we nog even bij een benzine station om te plassen en om wat lekkers te kopen. Het duurde niet lang voordat we bij post 3 aankwamen. Hier kregen we chocomelk en het volgende deel van de tocht. IJspegels en foto’s zouden ons naar post 4 moeten leiden.
Hier ging het echt mis. De ijspegels leiden ons niet naar waar we wilden zijn. Gelukkig boden de foto’s uitkomst. Chris herkende de plekken op de foto’s omdat hij daar jarenlang in de buurt heeft gewoond. Zonder verdere problemen kwamen we bij het clubhuis van de Satoko Kitahara-groep. Hier kregen we soep en een nieuwe opdracht. Door het clubhuis konden ze letters met nummers vinden. Deze letters vormden, in juiste volgorde gezet, een woord. In record tijd wisten we deze puzzel op te lossen en waren we klaar voor het laatste deel van de tocht.
Het laatste deel van de tocht bestond uit een quiz-route en een oleaat. De quiz-route was niet zo moeilijk, het oleaat wel. Die hadden we namelijk niet gekregen. Gelukkig kwamen we een auto tegen met mensen van de organisatie. Het oleaat bleek in een nood-enveloppe te zitten. Nu stond niets ons meer in de weg om ons doel te bereiken! Na een stukje flink doorstappen bereikten we het eindpunt. Bij het clubhuis van de Sint Maarten Hildegard-groep kon de vlag uit. Voor het eerst in lange tijd had het Phoenixvendel een Berentocht uitgelopen!
